Boeah Rindoe (Ejaan Sempurna: Buah Rindu), ialah sebuah himpunan puisi oleh Amir Hamzah. Puisi bertarikh ke tahun pertama Amir di Jawa, antara tahun 1928 dan 1935. Menurut Anthony Johns dari Australia National University, puisi disusun secara kronologi, seperti yang ditunjukkan oleh kematangan peningkatan Amir sebagai penulis semasa membangunkan puisi. Koleksi ini termasuk dua puluh tiga puisi bertajuk dan dua keping tanpa tajuk. Sepuluh daripada puisi sebelum ini telah diterbitkan, termasuk kerja-kerja pertama yang diterbitkan Amir (kedua-dua dari tahun 1932), "Mabuk ..." dan "Sunyi".Dalam Buah Rindu, Amir menunjukkan pertalian untuk menggunakan tradisional bentuk syair Melayu seperti pantun, tetapi tidak seperti bentuk tradisional yang sangat tetap, beliau menggabungkan corak berima. Teks ini dikuasai oleh istilah yang berkaitan dengan cinta dan mencari, dan menurut sarjana Belanda sastera Indonesia A. Teeuw koleksi itu disatukan dengan tema rindu. Johns menyatakan bahawa imejan dalam Buah Rindu adalah bergantung kepada kesusasteraan Melayu tradisional, dan bahawa istilah Amir yang banyak dipengaruhi oleh puisi Melayu klasik. Penggunaan para penulis terhadap bahasa juga terutamanya diwarnai oleh terma dan idea Jawa, dan satu lagi sumber pengaruh yang kelihatan sebagai kesusasteraan India, dengan rujukan kepada dewa dan dewi Hindu.Buah Rindu diterbitkan pada keseluruhannya dalam edisi Jun 1941 bagi Poedjangga Baroe, sebuah majalah Amir telah membantu menubuhkan pada tahun 1933. Ia kemudiannya diterbitkan sebagai buku yang berdiri sendiri oleh Poestaka Rakjat di Jakarta.